शब्द!

शब्द,
एउटा यस्तो हतियार,
न कुनै धार, न बिशेष आकार।
तर पनि संसार हल्लाउन सक्ने,
खल्बलाउन सक्ने
मिलाउन सक्ने
बिगार्न सक्ने
भत्काउन सक्ने
बनाउन सक्ने
ओहो! कती गुण,
कती बैगुण
शब्दको
कती महत्व, अर्थको
र अर्थले दिने तर्कको।

शब्द,
जसको सार
अपरम्पार छ।
हरेक कुराको आधार,
यहाँ शब्दले नै संसार चला'को छ।
सरकार चला'को छ
परिवार,
ब्यापार,
ब्यभार, सब चला'को छ।
यहीँ शब्द,
कुनै ठाउँमा प्यार हुने
कुनै ठाउँमा चैँ
प्यारप्यार हुने।
अचम्मको!

शब्दका धनी,
राजा बनी, राज गर्छन्
बैचारिक सिंहासनमा।
शब्दका भिखारी,
कच्चा शब्द तिखारी
होमिन्छन बिचारको युद्धमा।
विवेकको बन्दुक,
तर्कको तोप
जब तेर्सिन्छन्,
नफर्की पछाडि, जङ्ग हारी
फर्किन्छन,
सिंहासनको सपना
शहिद बनाएर।
बिचारका बिचराहरु!!

मायाँ!

मायाँ,
मस्त झुम्दै एक अर्कामा भुलेका प्रेमजोडी देखी
खेतमा झुलेका धानवाला सम्म।
म देख्छु मायाँ,
हरियो राहदानीमा
उजाड राजधानिमा
जहाँ हरेक दिन भोक-शोक
आफु र आफ्नाको मायाँले भौतारिन्छन मान्छे।
भरियाको भारिमा
किसानको खेत-बारिमा
पनि मायाँ छ।
डक्टरलाई रोगको
रोगिलाई डक्टरको
मायाँ त झन् कती हो कती।
बिहान पाक्ने भात, साँझ खाने कुचो
स्वास्निको किचकिच
र लोग्नेको झर्काइमा पनि मायाँ छ।

बिहान बिहानै चियाको कप सँगको चुम्बन
पत्रीका सँगको समिप्यता
खोक्रो राष्ट्रबाद, गफगाफ
झोले प्रश्न-जबाफ
रबाफ
सबैमा मायाँ छ।
पहाडमा गुराँस फुल्नु
तराइमा गुल्मोहर फुल्नु
हिमालमा हिउँ पर्नु
कर्णाली कलकल बग्नु
र
बागमती फोहोर हुनु
यसमा नि मायाँ छ। ;)

बुढो प्रजातन्त्र, फागुन ७ र हामी नेपाली।

बुढो प्रजातन्त्र, फागुन ७ र हामी नेपाली।
२००७ साल तिर जन्मेको
एउटा तन्त्र,
प्रजातन्त्र जो आफ्नो बुढेस्काल
दु:खले काट्दैछ
लाग्छ मृत्‍यु कुरिरहेछ चुपचाप।
बर्षै पिच्छे जन्मोत्सब मनाइदिनु,
फागुन ७ मा
जन्मदाताहरु सम्झिनु बाहेक
कुनै अर्को कर्तब्य पुरा गरेनौँ हामी।
न सम्मान, न सत्कार, न राम्रो व्यबहार उ प्रती
बुढेशकालको दिर्घ रोगी,
बिचरा प्रजातन्त्रलाई
तातो पानी सम्म पनि कैले सोधेनौँ हामी।
हामी नेपाली
गर्व त सधैं गर्‍यौँ नेपाली हुनुमा,
तर नेपाली भएर बाँच्नुलाई भगवानको स्राप सम्झेउँ, दुर्भाग्य सम्झियौँ।
हरेक बर्ष प्रजातन्त्र, लोकतन्त्र मनाइरहँदा
दार्चुलामा भोकतन्त्र
जाजरकोटमा शोकतन्त्र
काठमाडौंमा जोकतन्त्र
हेरेर बस्नु मात्र सक्यौँ।
हामी नेपाली
फगत, प्रजातन्त्र मनाउँछौँ,
मनन गर्दैनौँ। :(